Django Mathijsen werd in 1966 geboren als zoon van beroepsmusici. Hij zat als tiener al als jazzorganist op het podium en componeert nog steeds muziek, zoals bijvoorbeeld voor Sinterklaasmusicals. Hij is ook afgestudeerd aan de TU Eindhoven en heeft tientallen jaren als wetenschapsjournalist gewerkt voor tijdschriften zoals Kijk, Panorama en Zo zit dat. Hij was ook robotdeskundige achter de schermen bij de prijswinnende tv-programma’s Robot Wars (met een kijkcijferrecord van 6,9 miljoen kijkers) en TechnoGames (de Olympische spelen voor robots).
Als schrijver heeft hij talloze prijzen gewonnen waaronder de Grote Brugse Boekhandel Fantasy Award en Trek Sagae. Hij is de enige schrijver die meer dan één keer de Unleash Award heeft gewonnen (drie keer om precies te zijn). Zijn verhalen zijn in Nederland en Amerika verschenen en vertaald in het Frans, Hebreeuws, Roemeens, Grieks en Galicisch. De laatste jaren is hij steeds meer gaan samenwerken met schrijfster/illustratrice Anaïd Haen. Samen hebben ze onder andere thrillers en kinderboeken geschreven. Met een van hun kinderverhalen hebben ze een Eervolle Vermelding gewonnen bij de John Flandersprijs.
Django schreef samen met Anaïd Haen voor De Vier Windstreken het jeugdboek De raketwedstrijd. Voor meer informatie over hem kun je kijken op www.djangomathijsen.nl.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Django vertaalde Plotseling pony. Het gekste paard van stal en Schoolreis op hol.
En hij legt je graag uit waarom en hoe hij het vertaald heeft:
Waarom ik Plotseling pony vertaald heb?
Nou, dat begon toen ik samen met mijn vriendinnetje Anaïd aan meneer Markus, de baas van uitgeverij De Vier Windstreken, voorstelde om een kinderboek te schrijven over een meisje dat astronaut wilde worden. Meneer Markus vond het voorstel zo leuk dat hij meteen zei: dat wil ik uitgeven. Zo is De raketwedstrijd ontstaan.
Een paar jaar later had meneer Markus een heel leuk Duits boek gelezen. Daar wilde hij een Nederlandse vertaling van uitgeven, want natuurlijk zouden ook Nederlandse kinderen van het boek moeten kunnen genieten. Maar dat boek vertalen, leek een onmogelijke klus. Want er zaten allemaal typisch Duitse woordgrappen in: hoe moest je die nou in het Nederlands vertalen? En dan stond het boek ook nog boordevol plaatjes. Dus een Nederlandse tekst moest, net als de Duitse, precies om die plaatjes heen passen. Hoe moest je dat nou voor elkaar krijgen?
Meneer Markus zat met zijn handen in het haar. En dat is heel erg, want tussen jou en mij: meneer Markus heeft heel veel haar! En hij heeft niet, zoals Noor, een verzameling pruiken om hem te troosten.
Zijn medewerkers op de uitgeverij hadden ontzettend met hem te doen. Hij zat zo diep in de put dat zelfs zijn grote, al even harige hond (ze hebben me verteld dat het een "labradoedel" is, maar om heel eerlijk te zijn, geloof ik daar niks van. Want "labradoedel"... ik kan me niet voorstellen dat een serieuze hondenfokker een ras "labradoedel" noemt, toch? Het is eerder een woord dat bedacht lijkt door een of andere gekke striptekenaar of zo) hem er niet uit kon halen: het zou toch niet gebeuren dat Nederlandse kinderen dat leuke boek zouden moeten missen?
Toen herinnerden zijn medewerkers Arenea en Nathalie zich dat ik weleens verhalen van andere schrijvers uit het Duits of Engels naar het Nederlands vertaalde. Dus vroeg Nathalie of ik eens naar dat Duitse boek wilde kijken: zou het mogelijk zijn om het te vertalen?
Nou was ik net weer gestopt met het vertalen van de boeken van andere schrijvers, want dat vertaalwerk kostte best veel tijd die ik eigenlijk liever bezig ben met het verzinnen van mijn eigen boeken en verhalen. Maar ja, als Nathalie je lief aankijkt... dat is zo'n meisje dat je niks kunt weigeren. En ik zag het probleem ook wel: als het boek echt zo leuk was, zou het eeuwig zonde zijn als Nederlandse kinderen er nooit van zouden kunnen genieten. Dus ik zei: stuur het boek maar, dan kijk ik er wel naar.
Op een dag kreeg ik een pakje thuis met daarin het boek Plötzlich Pony: Eine Freundin zum Pferdestehlen. Ik las het boek en inderdaad... ik lag in een deuk. De grappen in het boek zijn heel leuk gevonden. Maar hoe moest je nou al die grappen vertalen? En dan ook nog zo dat ze precies tussen de plaatjes pasten? Dus toen zat ík met mijn handen in het haar.
Maar gelukkig heb ik een voordeel boven meneer Markus: ik heb niet zoveel haar ???? En dat het vertalen van het boek een uitdaging zou zijn, maakte het eigenlijk extra leuk voor mij. Dus ik ging de uitdaging aan, bedacht een speciale methode waarop het misschien zou kunnen en ging aan de slag.
Na een paar dagen (en nachten) zwoegen had ik vier pagina's vertaald: het leek te gaan lukken! Maar zou meneer Markus mijn vertaling ook goed vinden? Dus stuurde ik die vier pagina's naar Nathalie en wachtte met spanning af.
Meneer Markus las de vier pagina's en... Jammer genoeg was ik er niet zelf bij, maar Nathalie heeft me verteld dat hij samen met zijn labradoedel een rondedansje door zijn kantoor heeft gemaakt. En toen moest alles ineens heel snel gaan: hij wilde het boek zo snel mogelijk aan Nederlandse kinderen kunnen geven. Dus moest en zou hij de vertaling al binnen een maand hebben.
Ik wist dat een maand krap zou zijn, maar dat het in principe zou kunnen. Dus ik zette al mijn andere werk opzij, dook vol in de wereld van Noor en een maand later was de vertaling klaar.
Hopelijk heb jij er van genoten? Lees ook zeker deel 2, dat ook door mij is vertaald!
