Lena en Margriet Erenkamp – Verdronken / Zelfmoord
Margriet Erenkamp was zes jaar oud toen ze met haar zus Lena naar Groningen reisde om een kadootjes te kopen voor de verjaardag van hun moeder. Niemand weet precies hoe het kon gebeuren, maar toen de trein door een seinstoring stopte voor de spoorbrug, besloot Lena uit te stappen. Verschillende mensen probeerden Lena nog tegen te houden door haar te wijzen op het gevaar, maar ze trok zich er niets van aan. Bij het oversteken van de brug is Margriet gevallen en verdronken in het Duisterbuursediep. Lena heeft het zichzelf nooit vergeven en pleegde zelfmoord.
Uit: De trein naar Nergens
Het zwart van de onweersbui die zich achter hem had opgebouwd gaf vastigheid aan de lucht. Vorm aan het geluid. De Trein naar Nergens reed tevoorschijn uit de nacht en kwam met een zucht tot stilstand naast het perron dat al jaren niet meer bestond.
Deuren gleden open. Mensen stapten uit. Hij hoorde zachte stemmen, gedempt alsof ze spraken in dichte mist. Er was de onregelmatige roffel van een trolley op de tegels. Doffe stappen van voeten op een trap. Een stationsklok sloeg. Twaalf lange slagen weergalmden in de nacht. De conducteur stond bij de voorste coupé en bracht een fluitje naar zijn mond. Zwaaide met een rood-wit seinbord.
Toen zag hij het meisje. Haar huid was bleek als wit papier. Haar ogen waren groot en glansden alsof er tranen in verborgen lagen. Haar lippen waren zo donkerrood dat ze zwart leken. Natte haren sliertten rond haar gezicht en maakten vochtvlekken in haar witte blousje. Ze liep met kalme passen naar de trein en stapte in toen de conducteur het vertreksignaal blies.
Dat was het moment dat ze keek. Dat haar blik die van Thymen ving en dat hij…
Vergat wat hij deed.
Vergat wie hij was.
Hij liet zijn fiets vallen. Rende over een schimmig perron dat al jaren geleden afgebroken was. De trein reed al toen hij een voet op de treeplank zette, maar de deur was nog open en hij werkte zich naar binnen terwijl de trein langzaam oploste in het niets.