Oskar Venenkamp – Verdronken
Oskar Venenkamp van het Moleneind was zes toen hij verdronk. Ook hij was met zijn ouders op een camping op de Veluwe. In een onbewaakt ogenblik, liep hij het bos in. Hij moet vervolgens verdwaald zijn en stuitte op een ven, waarin hij uiteindelijk verdronken is.
Oskar Venenkamp had zijn A-diploma gehaald. Toch is het niet ongewoon dat kinderen dan toch verdrinken. De plotselinge schrik van de val kan ervoor gezorgd hebben dat hij plotseling inademd en water in zijn longen kreeg, waardoor hij alsnog verdronken. Er zijn verschillende verhalen bekend van wandelaars die een klein, nat jongetje hebben zien rondlopen in de buurt van de plas.
Uit: Mr. Bé
Kevin sloot zijn ogen en haalde diep adem om weer rustig te worden. Toen kroop hij de tent uit en zocht het spoor vochtige stappen dat naar de bomen leidde. Iedere pas even nat en iedere pas even zwart op de droge grond.
Dat was het moment dat het Kevin had moeten opvallen. Want stel dat je onder de douche uitkomt, of uit het zwembad? De eerste meters zijn je sporen duidelijk te zien, maar al snel worden ze vager en droger, en daarna valt er hooguit nog een druppel uit je haar. Maar hier? Het leek alsof iemand water máákte. Alsof het continu sijpelde.
Droop.
Kevin zag het niet. Hij liep het bos in, sprong over greppels en klauterde over boomwallen. Hij bereikte de kapotte hut en rukte de takken bij de ingang opzij. Niemand. Hij worstelde verder en zag een volgende voet in het mos onder een berkenboom. Nog een, op het zand. Hij volgde ze verder het bos in. Steeds verder bij het kamp vandaan, zonder dat hij het merkte. Tot…
Een zacht trikkelend geluidje tussen de bomen. Licht en zacht als water. Een plotseling grijze tint in het licht van de zon dat tussen de bladeren speelde. En voor hem verscheen een verse voetafdruk in het zand.
Kevin slikte moeizaam. Hij sloeg zijn armen stijf om zijn bovenlijf, maar stapte door. Nog verder. Tot het trikkelen veranderde in klateren en een stroompje door het pad brak. Zanderige randen, zwarte wortels die glommen van alg en duister. Gladgepolijste keien en de geur van oud.
Een jongetje stond op blote voeten in het midden van de beek. Zijn ogen waren donker en rond als stenen. Aderen tekenden grijsblauw onder zijn bleke huid. Vingers, uitgestrekt als de tentakels van een zeedier. Hij was doorweekt alsof hij had gezwommen met zijn kleren aan.
Alsof hij was verdronken.
In zijn armen klemde hij Mr. Bé