Nathan Weijers – Ontvoerd
Dit verhaal heeft indertijd ook landelijk veel aandacht getrokken. Nathan Weijers was acht jaar toen hij verdween uit Duisterburen. Ondanks het feit dat een politieteam van zeker vijftig man zich met de zaak bezighield en massale aandacht in de media, is er vijf jaar lang niets van hem vernomen en veel mensen vreesden al dat er opnieuw een kind zou zijn verdwenen alsof het was opgelost in lucht. Het heeft uiteindelijk vijf jaar geduurd, voordat het jongetje terug werd gevonden. Overigens ín Duisterburen. Het kind bleek ontvoerd en al enkele weken na zijn kidnapping te zijn gestorven.
Uit: Hyvesvriendje
De deur naar de woonkamer stond open. Het was donker daarbinnen, maar ze
hoorde ze het zachte zoemen van de pc. Vergeten af te sluiten.
Ze aarzelde bij de keukendeur en liep toen de woonkamer in. Een snelle tik op de spatiebalk en de computer kwam weer tot leven.
Hyves.
Maronneke!!!!!!! * kiss* (178) stond linksboven plus de foto van haarzelf die ze in de spiegel had gemaakt. Er was een bericht zag ze en ze klikte haar inbox open.
‘Nathaniël wil vrienden met je worden.’
Ze fronste. Wie was Nathaniël?
Nieuwsgierig klikte ze door. Ze zag een foto van een jongetje dat jonger leek dan zijzelf. Hij had kort blond haar, grote ogen en een rond gezicht. Zijn lippen waren op elkaar geperst, zijn kin een beetje uitdagend omhoog. Hij zag eruit alsof hij… ánders was, besloot Maron. En…
Núl vrienden?
Ze fronste. Hoe kon je geen vrienden hebben op Hyves? Tuurlijk, er waren er die er maar twintig of dertig of zo hadden. Dat was sneu, maar niet iedereen kon populair zijn. Maar núl?
Haar hand trilde bij de muis. Mama zei dat ze geen mensen moest accepteren die ze niet kende. Maar nul vrienden? Dat kon je toch niemand aandoen?
En dus klikte ze ‘accepteren’.
Ze had de muis nog niet losgelaten of iets bewoog in de schaduw, achter de computer, tussen boekenkast en gordijn. Koude tocht over haar gezicht. En ze hoorde een lichte schorre stem.
‘Bedankt.’
Uit: Hyvesvriendje