Norris Ploeg – Spoorloos verdwenen
Norris was de zoon van Albert Ploeg en Cindy Ketelaar. Hij was tien jaar toen hij verdween na een logeerpartij in Duisterburen bij zijn oom Gerrit. Norris was een stille jongen, die voornamelijk geïnteresseerd was in zijn verzameling stenen. Er waren zeldzame exemplaren bij, zoals een uitzonderlijk groot stuk toermalijn.
Overdag had Norris zijn oom nog geholpen bij het sorteren van de historische verzameling van mevrouw Steursma, die vanwege haar leeftijd naar een bejaardenwoning verhuisde. Opvallend is dat een onbekende man met opvallend lichte huid die dag in het dorp opdook en zelfs nog heeft rondgekeken in het huis van mevrouw Steursma. Tweede opvallend detail: er zijn mensen die zeggen dat de grafsteen bij de deur van de middeleeuwse kerk sinds de verdwijning van Norris zwart gekleurd is.
Uit: De sterrensteen
Hij vloog overeind toen op het nachtkastje naast hem zijn mobiel begon te jengelen. Zijn kussen was vochtig van het angstzweet en zijn hele lijf plakte. Secondenlang staarde hij
verwilderd voor zich uit, voor hij door had waar hij was. Hij greep naar de telefoon – een simpele Nokia zonder internet of niks – waarop nooit iemand belde en waarvan hij de oplader thuis had laten liggen …
Norris staarde naar het toestel dat jengelde in zijn hand. Het schermpje lichtte op, met in de rechterbovenhoek het batterijsymbooltje.
Geen stroom.Zijn vingers trilden toen hij ‘opnemen’ toetste. En toen…’Shit.’
De stem klonk laag en hol. Het was een stem die kippenvel tovert op plekken waarvan je niet wist dat ze bestonden. ‘Dom kind! Je zult smeken om genade voor het einde komt.’